Zoals eerder beloofd nu dan een beschrijving van een werkdag aan dek en op de brug. Voor de duidelijkheid, de brug is het stuurhuis. En wederom is deze bijdrage geschreven voor mensen met weinig of helemaal geen nautische achtergrond dus voor zeevarenden waarschijnlijk weinig interessant. Wellicht kunnen deze foto’s, die al enige tijd op de website staan, het geschrevene nog aanvullen en illustreren.
De fictieve werkdag begint deze keer in de ochtend om vier uur voor de kust van Noorwegen. Ik werk samen met de eerste stuurman en loop met hem de wacht. We hebben allebei niet zo goed geslapen omdat we dezelfde nacht nog in slecht weer voeren en hard slingerden. Maar hoe dichter we bij de fjord komen nu hoe meer kleine en grotere schepen er varen dus we moeten goede uitkijk houden. Als we een bepaald punt in de kaart passeren moeten we ons melden bij de Noorse marine en later ook bij het verkeerscentrum en het loodsstation. Dat gebeurt allemaal met de radio in het Engels. Zij bevestigen dat we een loods krijgen zodra we dicht bij zijn. De loods komt aan boord om de kapitein te adviseren tijdens navigatie van zee naar de haven door nauwe vaarwateren. De loods heeft gewoonlijk goede kennis van het gebied, stroom en andere kenmerken. De kapitein is inmiddels ook wakker en de loods word naar ons schip gebracht met een klein bootje. De stuurman van de wacht moet de navigatie doen, dat wil zeggen de positie van het schip nauwkeurig bijhouden om de paar minuten. Voor de zekerheid vaart ook een sleepboot mee die kan assisteren mocht dat nodig zijn. Het schip vaart onder twee bruggen door de fjord in naar een ankerplaats wat al met al ongeveer twee uur duurt. En erg mooie route trouwens. Maar omdat de kade nog bezet is door een ander schip moeten we wachten en voor anker gaan vlakbij. Ik ga naar het voorschip om de communicatie te verzorgen met de brug tijdens het laten zakken van het anker, welke kant te ketting op staat en hoe strak. Uiteindelijk liggen we veilig en inmiddels is het ook al acht uur, tijd voor ontbijt.
De laatste dagen waren er wat problemen met één van de motoren in de machinekamer en om dat op te lossen komt een monteur van de fabrikant aan boord kijken en enkele dagen meevaren. Hij is deze zelfde ochtend ingevlogen en al onderweg met de taxi naar een klein haventje vlak bij. Ik mag hem gaan ophalen met het man-over-boord bootje. We moeten het eerst naar beneden laten zakken met de kraan en samen met een machinist vaar ik het stukje in de ochtendzon richting de wal. Daar staat de monteur ook al klaar. Als we allemaal weer veilig aan boord zijn is er voor mij nog net wat tijd om wat onderhoud te plegen: invetten van scharnieren van deuren. Die zijn elke dag blootgesteld aan de invloeden van de zee, zout water, zilte lucht etc. dus dat vergt wat werk om het gangbaar te houden.
Na de koffie is het tijd voor oefeningen. Een brand blussen vandaag, geënsceneerd dan, maar wel serieus. De brandslangen worden opgetuigd en procedures gevolgd om in het geval van een echte brand goed voorbereid te zijn. De hele bemanning is betrokken, iedereen heeft zijn eigen taak. Na het “blussen” krijgen we nog een instructie film te zien over veiligheidsmiddelen. Want ook hier aan boord geld altijd: safety first!
Na het middageten kan ik even gaan liggen en uitrusten want de dag is nog lang niet om. Tegen vier uur in de middag starten we de compressoren om de tanks alvast wat koeler te maken. Hoe dat in detail werkt is wat moeilijker uit te leggen en zal ik misschien in een toekomstig berichtje wat uitdiepen. Hoe het ook zij, om te kunnen gaan laden moeten de tanks vanbinnen bijna -100°C zijn en dat word dus bereikt met de compressoren. Vervolgens beginnen we het anker weer naar boven te pompen en gaan we de laatste paar honderd meter naar de kade, weer met een loods en een sleepboot. Het aanmeren en vastzetten van alle trossen duurt ongeveer een half uur. Daarna moeten veel kleine klusjes uitgevoerd worden, testen van apparatuur, alle afsluiters goed open zetten, diepgang van het schip voor en achter aflezen en afspraken maken met de mensen van de wal over het laden. Als de ladingarm is aangesloten, dus de verbinding met de pijp aan de wal tot stand is gebracht, kan het laden beginnen, eerst rustig aan en later sneller. Dat gaat dan met honderden tonnen per uur.
Vanaf dit moment word het wat rustiger en bestaat het werk voornamelijk uit observeren en controleren of alles naar behoren verloopt. Een andere stuurman neemt het over van de eerst stuurman en ik kan na een hapje eten te kooi gaan. Misschien nog een half uurtje muziek luisteren en wat tot rust komen maar dan word slapen toch steeds aantrekkelijker. Het was een lange dag en de volgende ochtend zal weer vroeg de wekker gaan. Om half vijf zijn we klaar met laden en gaan we vertrekken richting Duitsland…
Een werkdag op zee is wat rustiger maar ten minste tien uur werken op een dag is vrij normaal. Dus ook hier heel divers werk met veel uitdagingen. En bovenstaande beschrijving is nog maar een beperkt kijkje in de alledag op een schip. Zijn er vragen, reageer gerust dan kan ik daar een volgende keer op in gaan.
