Die jaarwisseling is al weer even geleden, maar bij deze alsnog de beste wensen! Ik zit in een **** hotel in Venetië te wachten op mijn vlucht naar huis, na een succesvolle en lange eerste term als 3e stuurman. Vooral het begin was een lastige tijd, veel nieuw, nieuwe mensen, nieuwe landen, nieuwe havens, bekend schip maar toch net wat anders dan het zusterschip, kortom, er was veel te leren. Dat heeft ook goede kanten want ik zou me erg snel gaan vervelen als het anders zou zijn.
Kerstfeest en de jaarwisseling hebben we, al was het redelijk bescheiden, ook gevierd. Het was gezellig maar op zijn allerminst een highlight te nomen. Bijna letterlijke highlights tijdens de feestdagen waren de twee volgende belevenissen.
In een nacht, varende onder Sardinië, na een hele dag slingerend in slecht weer doorgebracht te hebben, dacht ik een eigenaardige reflectie op het water te zien. Alsof de sterren weerspiegelden maar de zeegang was daar te ruig voor. En toen zag ik het weer, lichtjes. En meer en meer, we voeren door een zee van licht! Met elke boeggolf die langs het schip dreef kwam een golf sterren langs. Dat ging zo door voor bijna een uur, soms meer, soms minder… Later werd mij verteld dat het om een soort plankton gaat die fluroiceerd, het gaf inderdaad een sterk geel licht af. Ondanks het feit dat een onbenullig beestje de oorzaak was van dit fenomeen, paste het prachtig in de kersttijd.
In een andere nacht, varende langs Stromboli, de noordelijkste vulkaan behorende bij de Lipari eilanden, zag ik een klein rood licht bijna boven op de opvallende berg. Het was een donkere nacht maar de contouren van het eiland waren duidelijk zichtbaar. Het leek mij een eigenaardige plaats voor een navigatiemerk en van een huis kon het ook niet zijn. Natuurlijk was het rode lava die langs de helling naar beneden stroomde, ik kon het alleen op grote afstand zien dus meer dan een rode gloed, die we snel achter ons lieten, was het niet.
Om middernacht liep ik het rondje over deck van voor terug naar het achterschip toen ik twee keer een grote fontein uit de krater van Stromboli zag schiten, een vonkenregen en de hele top was in het oranje verlicht. Een prachtig gezicht!
Wie zegt dat varen niet meer zo avontuurlijk is als vroeger, heeft wellicht gelijk. Tijd om de wal op te gaan is er zelden en alles moet snel snel. Tijd is immers geld en voor schepen is tijd heel erg veel geld. Maar ondanks dat kan ik enrom genieten van zulke fenomenen en het past erg mooi in de donkere wintertijd.
Ik kan onmogelijk elke dag de positie blijven bijhouden op deze website, om die reden heb ik AIS kaartjes toegevoegd van de hele vloot. Daarop zijn de betreffende schepen te zien als ze binnen bereik varen. En op onderstaande kaart zijn de havens te zien die we aangedaan hebben in die afgelopen twaalf weken. Klik op de markering om de naam van de haven weer te geven.
{mosmap kml=’http://www.fin.me/images/stories/med.kml|’overview=’1’|mapType=’Satellite’|showMaptype=’1’|height=’500′}
