Voor het weekend kwamen we aan in Vada en mochten gelijk voor de kant langs de pier. Het eerste gedeelte van de lading was snel gelost waarna we te horen kregen op zondag avond pas weer door te gaan met de rest. Dat betekende dus voor ons stuurlieden een rustige tijd omdat we dan niet 6 uur op 6 uur af wacht hoeven te lopen. Gisteren was het dan ook mijn beurt om even de wal op te gaan. Nou is er hier in het locale gat niet heel veel te beleven dus het besluit was snel genomen om met de trein een uur naar Pisa te rijden en daar eens die scheve toren te bekijken.
Nog maar net had ik mijn voornemen aangekondigd had ik al gezelschap, de 3de machinist wilde graag mee komen. Samen met de taxi naar het treinstation en dan in een gamel regionaal gevaarte een uur langs de kust naar Pisa. Op zich een mooie rit, alleen is duidelijk te zien dat het economisch niet heel denderend gaat met Italië en veel gebouwen zijn dan ook aan het vervallen en er ligt veel land braak. Het zelfde beeld toonde zich in de stad Pisa waar langs de rivier midden in de stad veel huizen de ramen dichtgetimmerd hebben en de luiken gesloten. Des te mooier was daarom het uitzicht op de toren en de dom nadat we vanuit het station ongeveer een half uur gelopen hadden. Op een weids plein met gras begroeid staan de gebouwen, gebouwd vanaf de 12e eeuw. En die toren staat dus echt heel erg scheef en doet zijn naam eer aan. Maar niet alleen de toren is mooi om te zien, ook de dom en een soort kapel ernaast zijn tot en met de bronzen zware deuren aan toe versiert met prachtige details, verschillende soorten marmer en heel veel zuilen.
We slenterden wat rond daar, kochten souvenirs, maakten foto’s en moesten toen ook al terug omdat er op zondag maar weinig treinen waren die voor de terugweg goed aansloten. We haalden het station net op tijd en met mijn gebrekkige Italiaans wist ik zelfs twee juiste kaartjes te regelen en 10 seconden voor vertrek in de juiste trein te springen…
Zoals gebruikelijk heb ik weer foto’s van dit uitstapje in het album ‘Coral Leaf’ gezet.
Nog maar net terug aan boord begon de wind sterk in kracht toe te nemen en ook de deining sloeg meer en meer tegen de zijkant van het schip aan. In de haven is dat probleem meestal niet aanwezig maar hier liggen we aan een twee kilometer lange pier in zee. Na nog wel extra trossen te hebben uitgezet besloot de kapitein toch naar de ankerplaats te vertrekken. Met bijlen gewapend op het voordek om in geval van nood de trossen door te kunne hakken gooiden we toch succesvol alles los. Spannend allemaal maar prachtig om te doen!
[geo_mashup_map]
