We varen al weer ruim een week over de Stille Oceaan en het weer is uitzonderlijk rustig, rond om ons heen liggen allemaal storingen an lagedruk gebieden maar daar merken we dus niets van. Eigenlijk heb ik weinig nieuws maar we zijn immers nog in twee havens geweest dus daar begin ik mee.’, ‘In Onsan, Zuid Korea, moesten we eerst nog een paar uur voor anker gaan liggen voor de haven en toen ik wakker werd die ochtend waren tientallen schepen te zien die om ons heen lagen te wachten net als wij. We hadden 10000 ton koperconcentraat te lossen daar en kwamen aan een kade te liggen met een kraan; doordat we aardig hadden liggen slingeren en stampen op de Beringzee was de lading nogal ingeklonken en aardig hard dus dat lossen duurde iets langer dan verwacht.
Daardoor konden we weer eens de wal op even wat drinken in een seamens club. Zuid Korea maakte een welvarende indruk op mij, straten in goede toestand, nieuwe Autos overal, een groot winkelcentrum en mijn mobieltje wat niet werkte omdat zij een nieuwere technologie hebben dan in Nederland. Maar echt veel van het land kon ik niet zien, het was nacht en het ritje duurde maar twintig minuten. Overigens is varen niet echt een goeie manier om wat van de wereld te zien, dat was vroeger misschien zo, maar nu blijven hoogstens een paar uurtjes over om even in een bar wat te drinken.
Dat neemt niet weg dat ik varen nog steeds heerlijk vind en nog nooit deze hele reis erover getwijfeld heb of ik wel het juiste beroep gekozen heb. Ik wil later echter niet langer dan ongeveer twee maanden weg zijn van huis want zo als nu vijf maanden is te lang.
Op weg naar Vietnam moesten we in de Chinese Zee twee dagen wachten op een typhoon die voor ons lag; daar lagen we dan samen met andere schepen midden op zee niets te doen. Een heel aparte ervaring en voor mijn gevoel heel tegenstrijdig omdat een uur vertraging van een schip al snel $1000.- kost. Maar veiligheid gaat natuurlijk voor dus we gingen pas verder toen we veilig achter die storm konden blijven varen. In Phu My lagen we twee dagen en de helft van de tijd heeft het ongeloofelijk hard geregend, echt stortregen maar dan twee dagen lang ononderbroken. In de eerste nacht kwamen een stel dieven gewapend met machetes op het schip en ze vernielden een aantal sloten en stalen brandslangen. Toen ze op het punt stonden een tros te jatten ontdekte onze wachtsmatroos ze en konden ze verjaagd worden. De daaropvolgende nacht moest ik ook de wacht houden op het achterdek maar ze kwamen gelukkig niet terug. In Vietnam konden we niet de wal op omdat de authoriteiten ons pas de walpasjes gaven op de dag dat we weer vertrokken. Stelletje amateurs.
Een week na vertrek ben ik weer gewisseld naar de machinekamer en dat bevalt me goed, vooral goed om wat afwisseling te hebben in het werk. Het is lichamelijk wel zwaarder werken en we hebben een nieuwe tweede machinist dus dat is altijd even wennen. Hij is een Rus en heel vriendelijk maar heeft een wat andere manier van aanpak dan Nederlanders. Toch werk ik graag met hem samen.
Dat was het weer. Een klein schip op die gigantische oceaan met een klein bemanningslid op dat grote schip. Hartelijke groeten en een goede adventstijd toegewenst.
Hey Fin,
jaja, maar weer een mailtje via je gastenboek: ben nog steeds niet in staat tot een echte mail!
Maar dankje voor je mooie foto-kaart die je me toegestuurd hebt, echt heel erg mooi! En idd een zonsondergang ja, dat spreekt mij wel aan!
En hoe is het nu een tijdje later? Zo op je schip? Ken je m al op je duimpje? Of is het nog steeds een enorm overweldigend groot schip? Of is het stiekem wel echt je thuis geworden voor nu en de komende jaren? Ben erg benieuwd hoe je dat allemaal beleeft.
K vind het in ieder geval erg mooi om te lezen dat je zo kan genieten van de kleine dingen, klinkt erg goed en oprecht. En ik moet ook zeggen dat ik me erg kan viden in de dingen die je daarbij beschreef, de golven met de regenboog, de dolfijnen enzo. Is denk ik ook wel heel belangrijk dat je daar van k·n genieten op zo’n schip, want het zal niet elke dag even spannend en groots zijn!
En waar zit je zo ondertussen? Al mooie stempels in je paspoort of wordt dat niet gedaan bij het varen en aanmeren?
Hier in Utrecht gaat t nog steeds erg goed: de studie is echt leuk en past ook bij me en de stad zelf ook! Dus dat komt allemaal wel goed!
En jou wens ik nog heel veel mooie kleine dingetjes op te ‘spotten’ ozdat je daar het fijnste plezier aan kan beleven! Dan zal ik dat ook hier in nederland doen!
liefs Rosalien
Hoi Fin,
Uit je laatste bericht maak ik op dat je tijdens je stage zowel met de positieve als met de negatieve kanten van het varen kennis maakt. Troost je met de gedachte dat elk beroep ook zijn negatieve kanten heeft. Ik ben blij voor je dat de positieve kanten van het varen bij jou het belangrijkst zijn gebleven. Ik ben benieuwd hoe je kerst en oude en nieuw zult beleven aan boord. Dat lijkt me moeilijk zonder familie en vrienden, maar misschien is het wel een hele bijzondere ervaring. In ieder geval zullen we aan je denken en in het nieuwe jaar kijken we naar je uit. Kom gerust langs om te logeren, want we hebben genoeg ruimte. Ganna heeft haar eerste HBO-cijfers gehaald: 2x een 7,4 en verder allemaal achten. Ze doet het goed, dus wie weet kun je straks nog wat van je nicht leren over digitale communicatie. Ik vind het jammer dat er geen data staan bij de berichten in het gastenboek. Daarom zet ik er nu zelf maar bij dat dit bericht geplaatst is op 28 november 2007. Groetjes en hou vol de laatste loodjes,
Nora, Ganna en Marit