Goed nieuws en slecht nieuws

En ik begin met het slechte nieuws: het komt geregeld voor dat naar het schip verzonden e-mails ergens in de ether verdwijnen en dus niet aankomen. Mocht je geschreven hebben en geen reactie gekregen, stuur de email dan nog een keer op en stuur dan ook gelijk een kopie naar mijn reguliere adres. Je kunt ook in het gastenboek schrijven dan komt het ook goed terecht. Er is heel wat gebeurd sinds het vorige berichtje. Misschien heb je de foto’s wel gezien en je afgevraagd wie dat meisje is?

We lagen het weekend windmolens te laden in Lianyun Gang, zuidelijk van Peking waar Aurelia, mijn beste vriendin uit Zwitserland, was en zij heeft besloten om 1000km met de trein naar mij toe te reizen. Ik had geen idee hoe groot de haven zou zijn, ik verwachtte heel klein dus we hadden om middernacht afgesproken bij het schip of als dat niet zou lukken bij de poort van het haventerrein. Het bleek achteraf een hele grote haven te zijn, meerdere kilometers lang met vier poorten, meer dan 60 ligplaatsen voor schepen en niet toegankelijk voor publiek. Ik moest tot laat werken en wachtte op een telefoontje van haar.
Die dag leek het er eerst op dat het helemaal niet door zou gaan dat Aurelia op het schip zou logeren maar na veel praten met de scheepsagent (plaatselijke vertegenwoordiger van het schip die alles aan de wal regelt) heeft deze toegezegd een verblijfsbewijs te regelen bij de immigratiedienst.
Het werd steeds later die avond en uiteindelijk ben ik ingeslapen. Om twee uur ís nachts klopte de meester (mijn baas in de machinekamer, echt een super baas!) op mijn deur en zij dat ik bezoek had. Daar stond ze, wat een weerzien! We hadden elkaar meer dan een jaar niet gezien. Ik had me er ontzettend op verheugd dat ze zou komen! Bleek dat ze langs alle controles van de haven was gekomen met het Zwitserse paspoort, zelfs de wachtpost naast het schip heeft haar laten passeren en ze kon zo het schip op lopen. Met tekeningen had ze aan het havenpersoneel uitgelegd waar ze heen wilde want echt niemand spreekt ook maar een woordje engels.
Het is wel heerlijk, zoín verzetje. Op de route terug naar de Verenigde Staten nog een verzetje: ik was aan het werk aan dek en liep naar de bak toen ik naast me iets zag springen. Eerst dacht ik dat het vissen waren maar toen sprong er een endje verder een dolfijn hoog op en nog ÈÈn en nog ÈÈn. Voor de boeg zwommen en sprongen bijna 20 met de boeggolf mee, heel elegant en snel; ik werd helemaal gelukkig toen ik dat zag, zo speels.
We liggen nu in Vancouver waar ik ook ben opgestapt op een ankerplaats op de Columbia River. Vanochtend was dat een prachtig uitzicht, mist en vaag ertussendoor een ander schip. Binnenkort plaats ik de fotoís weer. Een paar dagen geleden gingen we winkelen en stappen, de kapitein, de meester, Joery en ik. Eerst naar een groot warenhuis heleboel DVDís kopen voor het schip en een Playstation met wat spellen en later op de avond naar een bar lekker tussen de Amerikanen vertoeven. Eerst werden we nog ergens geweigerd omdat we geen paspoort bij ons hadden, we waren even vergeten dat in de VS geldt: security first. Toen we aankwamen moesten we daarom ook om vijf uur ís ochtends het bed uit om ons gezicht te laten zien aan de Coast Guard zodat zij het konden vergelijken met het paspoort. Typisch VS, het barst hier van de regeltjes.

Zo dat was het weer voor nu. Ik heb nog veel meer beleefd maar mijn inspiratie is op. Bedankt voor alle berichtjes in het gastenboek, het is altijd erg leuk om ze te lezen en het maakt mijn dag helemaal goed.

{mosmap width=’100%’|height=’450’|lat=’45.66625’|lon=’-122.765’|zoom=’10’|zoomType=’Large’|zoomNew=’0’|mapType=’Satellite’|showMaptype=’1’|overview=’1’|text=’Lading: Diverse
Bestemming: Provideniya, Rusland’|tooltip=’DWO’|marker=’1’|align=’center’|key=’googleb408ae5b0a917603′}