Helaas is het al weer meer dan een maand geleden dat ik voor het laatst wat op mijn weblog geschreven heb. Het was tot nu toe vrij lastig oftewel onmogelijk om een berichtje te plaatsen gezien er geen email beschikbaar was voor de bemanning dus alles moest met de reguliere postbode… Maar daar komt nu verandering in, gelukkig. Gisteren en de dag ervoor is op de Scheldepoort werf in Vlissingen een grote satelliet antenne op het schip geplaatst en nu hebben we niet alleen email maar volledig internet aan boord, ook op zee. Het is systeem is nog maar geplaatst op proef en zal waarschijnlijk in toekomst vast op de vloot geïnstalleerd worden.
Bij de werf in Vlissingen werd ook een platform gelast op het voorschip speciaal voor zware uitvoeringen van gangways in bepaalde havens. Voor het laswerk moest het schip wel eerst gasvrij gemaakt worden met de eigen stikstof installatie wat ongeveer twee dagen in beslag nam. Gedurende die tijd lagen wij voor anker voor de kust van België. Het was een drukte van komen en gaan die dag dat we langzij lagen bij de werf. En ook een goede gelegenheid voor Martijn en Rogier (twee studievrienden) om een kijkje te nemen aan boord. Ze kwamen voor het middageten en vervolgens heb ik hun over het schip geleid en het een en ander verteld over de apparatuur en machines aan boord. Ze waren best onder de indruk en vonden het er bijzonder netjes uitzien allemaal. En gelijk hebben ze.
Die middag ging ik ook het eerst de wal op sinds ik aan boord ben, met z’n drieën naar de boulevard in Vlissingen lekker op een terrasje in het zonnetje wat drinken. Dat klinkt misschien heel normaal maar na meer dan twee maanden is het wel fijn om even in een andere omgeving te komen en niet met werk en scheepszorgen bezig te zijn. In de meeste havens is het lastig om de wal op te gaan gezien de terminals voor gastankers ver verwijdert zijn van de stad. En juist in de havens is er vaak ook geen tijd voor zulk vertier.
Nu zijn we weer op weg richting Finland. Vorige keer dat we daar waren lag er nog drijfijs. Ik was toen op wacht ’s avonds met de eerste stuurman en zag op de radar land waar geen land hoorde te zijn. IJs dus. En toen voeren we er ook al met volle kracht in en moesten snel de vaart eruit halen. Achteraf gezien bleek het niet zo veel voor te stellen en het schip heeft ijsklasse dus dat kon makkelijk. Het is wel een mooi gezicht om door het ijs te varen maar het maakt wel een hoop geluid als het opzij geduwd word en langs de scheepshuid schuift.
Al met al vind ik het vaargebied noord Europa tot nu toe leuker dan de noord Pacific van mijn vorige stage. Het is er qua scheepvaart veel drukker en daar leer ik veel meer van dan van een eindeloze oceaanoversteek… In mijn volgende bericht zal ik wat aandacht besteden aan vragen die ik van veel mensen krijg. En ik zal eens wat nader toelichten hoe een typische werkdag aan boord eruit ziet. In de machinekamer en aan dek.
Overigens, ik ontvang graag mail (gewoon mijn reguliere email adres) en hoor graag hoe het er aan de wal aan toe gaat. En in tegenstelling tot de vorige twee maanden zal ik nu ook terug schrijven.
