We hebben een minicruise geboekt naar twee eilanden: Panarea en Strombolië. Er is een gids aan boord die verteld over de eilanden en plekken waar we langs komen. De Boottocht zelf was alleen al erg leuk. Lekker koel door de wind. Mooi uitzicht. Dan stoppen we bij Panarea en gaan liggen tegen de rotsen aan. We eten onze meegenomen broodjes als echte Hollanders. En genieten van de klotsende
#gallery-2 {
margin: auto;
}
#gallery-2 .gallery-item {
float: left;
margin-top: 10px;
text-align: center;
width: 33%;
}
#gallery-2 img {
border: 2px solid #cfcfcf;
}
#gallery-2 .gallery-caption {
margin-left: 0;
}
/* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */
golven tegen de rotsen aan. Voor we het weten moeten we al weer terug naar de boot. Dan varen we langs een onderzeese krater waar er ‘iets’ omhoog borrelt. Het stinkt verschrikkelijk naar zwavel. Na nog een paar rotsformaties te bekijken worden we op Strombolië afgezet. Alle huizen zijn wit en de straten zijn zo smal dat je er alleen met golfkarretjes of driewielers door heen kan. We lopen langs de kust. Het strand is gemaakt van kleine zwarte lavasteentjes. Dan lopen we over de zeewering over grootte betonnen blokken. Dan omhoog de berg op door het dorpje richtig de kerk. We eten op het strand en bij schemering zitten we weer op de boot. Terwijl het donker wordt varen we naar de juiste kant van Strombolië om de lava te kunnen zien. We gaan de meest actieve vulkaan in actie zien. Elke tien tot twintig minuten is er een uitbarsting te zien. En na even wachten zien we dan ook echt een uitbarsting! En nog een!